Prawnik i polityk. Pierwszy prezydent RP na uchodźstwie. Uczestnik wszystkich najważniejszych wydarzeń II RP od jej narodzin do końca II wojny światowej.
Władysław Raczkiewicz urodził się 21 stycznia 1885 roku w gruzińskim mieście Kutaisi. Pochodził z ziemiańskiej rodziny z okolic Mińska. Po powstaniu styczniowym jego dziadek, Benedykt zmuszony został do osiedlenia się na Kaukazie.
Władysław Raczkiewicz ukończył gimnazjum w Twerze, a studiował w Petersburgu i Dorpacie. Od wczesnej młodości zaangażowany był w patriotyczną konspirację.
Po studiach został adwokatem w Mińsku. W czasie rewolucji w Rosji współtworzył polskie jednostki wojskowe. Brał udział w walkach I wojny światowej i w wojnie 1920 roku z bolszewikami.
Okres międzywojenny, to również czas wzmożonej aktywności politycznej i społecznej Władysława Raczkiewicza. Pełnił wiele funkcji państwowych, m.in. był ministrem spraw wewnętrznych, wojewodą, marszałkiem Senatu, prezesem Światowego Związku Polaków z Zagranicy.
Najważniejszy urząd, prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie, przyszło mu pełnić w tragicznym dla Polski okresie II wojny światowej i pierwszych lat powojennych. Jedną z przyczyn nominowania go na stanowisko prezydenta były jego bardzo dobre kontakty z Polonią, zapoczątkowane w okresie pełnienia funkcji marszałka Senatu, izby parlamentu sprawującej opiekę nad polską diasporą w świecie .
Funkcję prezydenta RP sprawował aż do swojej śmierci 15 marca 1947 roku. Zmarł w Wielkiej Brytanii po wielu latach zmagania się z białaczką.
O Władysławie Raczkiewiczu mówią historycy, znawcy dziejów najnowszych, prof. Tadeusz Panecki z Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie, prezes Stowarzyszenia Historyków Wojskowości i prof. Wojciech Włodarkiewicz z Wojskowej Akademii Technicznej, sekretarz Stowarzyszenia Historyków Wojskowości.
Teksty czyta Krzysztof Dumała.
Realizacja i oprawa muzyczna Magdalena Górecka-Balcer.
Do wysłuchania audycji zaprasza Maria Wieczorkiewicz.
