W 2021 to jubileuszowy rok dla szpitala w Krasławiu, minęło właśnie 150 lat od otwarcia pierwszego szpitala w miasteczku nad Dźwiną. W ubiegły weekend odbywały się główne obchody tak zacnego jubileuszu. Dużo wdzięcznej publiczności zgromadził występ znanego łotewskiego muzyka jazzowego Intarsa Busulisa wraz z Abonamenta Orķestris, a w parku można było podziwiać uwielbiane przez wszystkich iluminacje świetlne. W miejskim Muzeum można było obejrzeć wystawę pt. „Szpital w Krasławiu – 150”, poznać dziedzictwo kulinarne regionu i spróbować smakołyków, uczestniczyć w warsztatach rękodzieła w ogrodzie Pałacu Platerów albo w zawodach GHETTO BASKET 2021.
Tego dnia uroczystości swoją obecnością zaszczycił były prezydent Łotwy Raimonds Vējonis.
1871 rok jest uznawany za rok założenia Szpitala w Krasławiu, wówczas założono instytucję medyczną z 10 łóżkami. Jednak według danych zgromadzonych przez Muzeum regionalne informacja o placówkach medycznych w Krasławiu pochodzi z końca XVIII wieku. Pierwszy szpital w Krasławiu, obejmujący całą Łatgalię, istniał od 1789 do 1864 roku. Wcześniej natomiast istniały tzw. przytułki, w których łączono i opiekowano się nad chorymi i biednymi. 26 maja 1789 r. hrabina Augusta Broel Plater z rodu Ogińskich zapisała klasztorowi Sióstr Miłosiernych 100 tys. zł na opiekę nad chorymi, kalekami i żebrakami. Już w tym samym roku rozpoczęto budowę kamiennych budynków, w których mieściły się komnaty męskie i żeńskie, pokoje Sióstr Miłosierdzia i inne niezbędne pomieszczenia. 4 września tego samego roku przyjechały tu z Warszawy i rozpoczęły pracę siostry Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo, zwane Szarytkami lub wincentynkami. Działalność charytatywną ruchu Vincenta a Paulo w Krasławiu rozpoczęli Józef Krasnodębski, Maria Skurewiczówna i Rozalia Kubeszowska. Z czasem rosła liczba miłosiernych pielęgniarek. Początkowo do tego szpitala przyjęto 60 pacjentów. Szpital odwiedzali także miejscowe władze i znane osoby, które nie skąpiły darów, doceniając porządek i odpowiednie zaplecze placówki oraz pomoc udzielaną ubogim. Do Krasławia na leczenie przyjeżdżały także osoby z Białorusi i Litwy.
Szpital był prowadzony przez klasztor i poziom usług medycznych był na wysokim poziomie. Pierwszym lekarzem pracującym w Krasławskim Szpitalu Klasztornym był urodzony w Berlinie Esaj Jakob Frank, który w 1793 r. obronił pracę doktorską na Uniwersytecie Wileńskim. E.J. Frank był także lekarzem rodzinnym hrabiego Platera. W 1807 r. Frank został członkiem Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego i po 1836 r., zamieszkał w swoim dworze w Bukmuiży (obecnie Ezernieki). Szpital i klasztor zamknięto 9 października 1864 roku, ponieważ pielęgniarki leczyły i ukrywały polskich buntowników (powstańców styczniowych). Ostatnie 7 sióstr miłosierdzia wysłano do Wilna i Warszawy. Budynek natomiast przekazano Departamentowi Spraw Wojska Rosyjskiego. W 1865 r. powstała tu cerkiew prawosławna św. Aleksandra Newskiego. W 1893 roku budynek stał się własnością cerkwi prawosławnej. Siostry Miłosierdzia pracowały w Krasławiu przez 75 lat. O nich i ich ciężkiej pracy przypomina tablica w kościele św. Ludwika, a na cmentarzu katolickim w Krasławiu znajduje się miejsce spoczynku Sióstr Miłosierdzia.
Foto: Polskofalówka/ na podstawie materiałów Muzeum Historii i Sztuki w Krasławiu
